Gezien ik geen foto heb van een docent, deze foto van een van onze klaslokalen. Er bij gezegd hebbende dat dit voorafgaand aan de les is (anders lijkt het door de mobieltjes die gebruikt worden nogal tegenstrijdig met de tekst).
Wat is nu
een echte Zuid-Afrikaan? Ik zou het (nog) niet kunnen zeggen. Misschien is de
echte Zuid-Afrikaan niet eens te typeren. Er leven hier zo veel verschillende
soorten mensen heb ik de afgelopen 3 weken al gemerkt. Nu heb ik de afgelopen weken nog niet enorm veel hoeven studeren,
maar de docenten zijn wel een van de eerste Zuid-Afrikanen waar ik mee in
contact ben gekomen. Daarom is nummer #1 op de lijst in de zoektocht naar de
echte Zuid-Afrikaan: de docent.
Kleurenmix
Op Cape Peninsula University of Technology, waar ik studeer, lopen
veel verschillende ‘teachers’ rond. De 3 docenten die ik heb zijn allemaal
geboren en opgegroeid in Zuid-Afrika. Een donker, een mokka en een wit getinte.
Dat geeft de kleurenmix aan mensen die hier leven al meteen weer. Nu is het
niet zo dat alleen Zuid-Afrikanen lesgeven. Zo hebben andere exchange studenten
van onze groep bijvoorbeeld les van een Duitser die hier is komen wonen.
Hiërarchie
Naast het verschil in kleur is er een duidelijke overeenkomst
tussen de docenten hier. Allemaal vinden ze het erg belangrijk om te vertellen
welke diploma’s ze hebben, welke
werkervaring ze hebben opgedaan en wat ze daarmee voor elkaar hebben gekregen.
Dit geeft mij het gevoel van hiërarchie willen creëren. Het gebeurd echter niet
op een vervelende manier. Er is zeker veel ruimte voor interactie in de klas.
Hiermee willen ze alleen heel erg duidelijk maken aan de studenten dat zij
ouder en wijzer zijn.
Door de studenten wordt dit vaak vol bewondering ontvangen (of ze kunnen heel goed acteren en doen net alsof ze onder de indruk zijn…)
Door de studenten wordt dit vaak vol bewondering ontvangen (of ze kunnen heel goed acteren en doen net alsof ze onder de indruk zijn…)
Stand-up
comedy
Over acteren gesproken... Een ander ‘trucje’ wat de gemiddelde
docent hier graag inzet om aandacht te krijgen is de humor-act. Om de 15 min.
wordt er een grap gemaakt of een overdreven act neergezet waarna de hele klas
dubbel ligt van het lachen. Wonder boven wonder wordt er een paar seconde later
weer meteen geluisterd als de docent verder wil. Dat zie ik in de college zaal
op de Fontys nog niet zo snel gebeuren… Daar duurt het minstens 10 min. om de
aandacht weer te krijgen na een grappig voorval.
Al met al heb ik niks te klagen (als Nederlander zijnde) over de
docenten van hier. Het enige wat in mijn relatie met hen nog misloopt is het
snappen van de humor. Het is me al regelmatig overkomen dat de hele klas dubbel
ligt en ik rond kijk om proberen te begrijpen wat er zo grappig is. Of (en dat
is iets meer beschamend): ik ben de enige die heel hard moet lachen en dan
blijkt de rest het totaal niet grappig te vinden… Gelukkig is me dat nog maar 1
keer overkomen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten