Echte Zuid-Afrikaan #2: De werkloze

Een sollicitatiegesprek aan de rand van de weg is hier orde van de dag. Ze zitten in groepjes te wachten op de stoeprand. In het groen, rood, blauw of wit. Ben je op zoek naar een schilder? Spreek iemand aan in een witte overal. Wil je een heg gesnoeid hebben in de tuin? De mannen in het groen zijn je maar al te graag van dienst. Problemen met elektriciteit of andere technische zaken? De vriendelijke man hierboven in het blauw is een van je kandidaten. Een algemeen klusje waarvan je zelf geen zin hebt om het op te knappen? Rood.

Het lijkt misschien heel bot geschetst, maar zo simpel gaat het er wel aan toe. Het enige wat je hoeft te doen is iemand aanspreken, hem het werk vertellen dat gedaan moet worden en er kan onderhandeld worden over een loon. Dit is meestal niet een prijs waar je u tegen zegt, omdat er genoeg andere in de rij staan om de job aan te nemen. Dus ook voor een veel te laag tarief wordt ja gezegd. Hoewel aan de andere kant het hele gebeuren totaal niet simpel is, omdat de werkloosheid hier in Zuid-Afrika een groot probleem is. Een groot gedeelte van hen probeert niet eens meer aan werk te komen. Ze hebben al tevergeefs vele pogingen gedaan. In de townships zitten vele van hen zelfs spelletjes te spelen om hun tijd te verdoen. 

De werklozen die hier uiteindelijk werk vinden, krijgen bijna altijd zwart uitbetaald. Dat betekent dus ze hun hele leven lang geen pensioen opbouwen. Het is een ware survivaltocht van klus naar klus... 

Van de straat #2: Big Momma en de Candyshop

Big Momma en haar candyshop op Longstreet, Cape Town

Haar echte naam is: Mathilda. Wat ze verkoopt? Snoep, op het eerste gezicht. Een rare plaats voor een onderneming als deze. Midden op Longstreet, dé bekende uitgaansstraat hier in Kaapstad. Niets blijkt minder waar. Een erg slimme vestigingsplaats heeft Big Momma gekozen voor haar 'winkel'. Alleen is deze onderneming niet wat het lijkt. Na een grondige observatie vanaf het balkon tegenover haar, werd het me duidelijk. 

Misschien dat jullie denken, ja duh dat is nu toch al duidelijk! Voor mij als onschuldig, in een dorp opgegroeid meisje was dit het niet in het begin. 

De eerste paar minuten dat het tafereel 'Big Momma' me op viel kwamen er vrij weinig klanten langs. Het verwonderde me dus dat er een candyshop was. Zatte mensen eten toch geen snoep? Die gaan een vette hap halen.
Tot het moment dat de groene security mannen de plek verlieten... 
De eerste klanten kwamen aanlopen. Ze wezen aan welk snoepje ze wilde hebben, betaalde en Mathilda overhandigde hen hun wisselgeld vanonder haar rode laadje. 

Normale gang van zaken zou je zeggen. Echter, na een aantal klanten bleek dat geen van allen hun snoep overhandigd kreeg en er vanonder het rode laadje een ander soort 'snoep' getoverd werd. Telkens als de groene mannetjes terug kwamen lopen om te checken of alles veilig was, keek Mathilda stug voor zich uit en waren de klanten nergens meer te bekennen... 

Big Momma, oftewel Mathilda, komt uit Kameroen. Na een gesprek met haar te zijn aangegaan blijkt ze vloeiend Frans te spreken. Handig als er op dat moment een Franse exchange student bij je is (zie foto). Mathilda zit in de sociale zorg hier in Zuid-Afrika. Drugs verkopen op Longstreet is een extra bron van inkomsten voor haar die ze hard nodig heeft. Zonder zou ze niet kunnen leven. De security mannen hier doen net of ze het niet zien, maar weten even goed beter. 

Misschien toch best een slimme tante die Big Momma met haar candyshop. Hoewel evengoed triest helaas...